Dahlia Waltzing Mathilde

De Dahlia-test

In deze nevelige tijd van het jaar is er een plant die zijn best blijft doen en vlamt tot de eerste echte nachtvorst: de dahlia. Vanaf begin augustus knip ik wekelijks een boeket uit mijn moestuin. Daar staan dahlia’s in een smalle strook, gecombineerd met enkele siergrassen, vaste planten en lage zonnebloemen.

Dit is het eerste jaar en de combinatie die ik gemaakt heb is een uitprobeersel. Er zijn al twee lessen die ik geleerd heb in algemene zin:

  • Dahlia’s houden van vruchtbare grond. Dus goed bemesten in het voorjaar loont. Ik gebruik daarvoor liefst wat oudere stalmest.
  • Geef dahlia’s een steuntje na de eerste groeispurt. In juli worden veel planten nogal hoog en de holle stelen dreigen te knakken na de eerste de beste regenbui of windstoot. Ik gebruik halfronde steunen in verschillende hoogtes van groen draadframe, die je om de plant heen zet en nauwelijks ziet. Deze steunen zijn helemaal niet duur en te koop bij elk goed gesorteerd plantencentrum.

Uitgangspunten

Voor de dahlia’s in mijn moestuin ben ik op zoek naar een combinatie van bloemvormen en kleuren, in zwartrood, rood, oranje en roze. De planten moeten er goed uit zien, groeikrachtig zijn en goed doorbloeien. De hoogte varieert van 80 tot 100 centimeter. Wat niet genoeg bevalt gaat er uit en wordt vervangen:

Burning Love is een semi-cactus dahlia. Rood, verkleurend naar donkerrood. Ik heb deze jaren geleden al bewonderd in het Vrijbroekpark in Mechelen (B.). De prestaties in mijn tuin waren nog niet overweldigend, maar de bloemen maken veel goed. Mag voorlopig blijven.

Dahlia Jescot Julie en Burning Love
Dahlia ‘Jescot Julie’ en ‘Burning Love’

Burlesca is een pompondahlia met een aparte lichtgele kleur en roze bloempunten. De totaalindruk van de bloem neigt naar oudroze of licht zalmroze. De plant is nogal grof gebouwd. De kleur is apart en in mijn bonte spectrum moeilijk te combineren. Deze gaat er uit.

Waltzing Mathilde (foto bovenaan) is lastig te classificeren: veel, open tot halfgevulde bloemen in een geel met rozerode kleur, eigenlijk dezelfde als de hieronder genoemde ‘Jescot Julie’ maar dan vrijelijk gemengd. Donkere bloemstelen en donker, niet te grof blad. Absoluut een blijver.

Dahlia Happy Halloween
Dahlia ‘Happy Halloween’

Happy Halloween is een decoratieve dahlia in pompoen-oranje. De plant is in alle delen grof (“bloemkooluhh!”) maar bloeit wezenloos goed. Een nadeel is dat de grote bloemen vaak te dicht op elkaar zitten en elkaar verdringen. Dat maakt het dan weer moeilijker om een mooie bloem voor de vaas te snijden. Deze gaat er uit.

Jescot Julie is een orchideevorm. Ook dit is een oude liefde uit het Vrijbroekpark. De bloemen zijn zeer sierlijk: geeloranje aan de bovenkant en pruimenrood aan de onderkant. Helaas doen ze het in mijn tuin veel minder. De bloemstelen lijken niet sterk genoeg om hun sierlijke last te kunnen dragen. Eruit!

Bishop of Llandaff. De knuffeldahlia uit menig tuinprogramma. En niet voor niets. ‘Gandalf’, zoals een tuinvriendin de naam verhaspelt, is echt rood en heeft fijn uitgesneden, bijna zwart blad. Deze pioenbloemige dahlia is goed te combineren in een gemengde beplanting. Een blijver.

Er is overigens een hele rits neven en nichten met andere bloemkleuren: ‘Bishop of Dover’ is bijna wit, ‘Bishop of Leicester’ lichtroze en ‘Bishop of Oxford’ koperoranje.

Dahlia Bishop of Llandaff en Nagano
Dahlia ‘Bishop of Llandaff’ en ‘Nagano’

Natal‘ is een leuke pompondahlia in zwartrood tot paarsroze, afhankelijk van de temperatuur. Een sterke plant. Goed bloeiend. Mooi in combinatie met de ‘Gandalf’. Mag blijven.

Chat Noir is weer een semi-cactus. Donkere, bijna zwartrode cactusbloemen. Sterk en zeer sierlijk in de tuin en op de vaas. Mag blijven.

Nagano is een decoratieve dahlia. Rood met witte toppen, zoals de bekende paddenstoel. Ik vind de plant nogal  woest en het rood-wit van de bloemen moeilijk te combineren. Deze gaat er uit.

Opruimen of laten zitten?

Na vandaag spit ik de wijkers er uit omdat het zonder bloemen moeilijk te zien is welke dahlia je verwijdert. De wijkers gaan op de composthoop.

De blijvers wacht een barre winter in de volle grond. Ik laat het groen zitten totdat het na de eerste nachtvorst zwart is geworden. Ik doe verder niet aan gepamper met opgraven, drogen en dan weer oppotten en uitplanten in het volgende jaar. Een beetje compost of turfmolm als afdeklaag lijkt mij voldoende. Wat de winter zo niet doorstaat heeft pech gehad.

Life sometimes sucks for a dahlia!

3 gedachtes over “De Dahlia-test

  1. Hee, niet direct op de composthoop met je ‘afvallers’. Ik probeer al een paar jaar om een andere kleur te krijgen bij mijn donkerrode dahlia. Steeds redden die nieuwelingen het dan niet. En die ik dit jaar heb gekocht bloeit niet en heeft ook geen knoppen gevormd.

    Je mag dan wel een donkerrode van mij terug, ik stuur je een foto. Hij is oersterk, heb hem al zeker twaalf jaar en hij vermeerdert zich snel. Ik heb er veel van gescheurd en uitgedeeld. Maar hoe hij heet, ja dat weet ik niet meer.

    Overigens, ik spit ze wel uit na de eerste nachtvorst. En laat ze eerst drogen in de schuur. Voordeel is ook, behalve dat ze niet gaan schimmelen, dat ze krimpen en veel minder plek innemen. Daarna pak ik ze in kranten en in een kartonnen doos overwinteren ze op zolder. Gaat al jaren goed.

    Mooie foto’s trouwens!

    Life is about sharing, even for dahlias

    Like

Plaats een reactie